Zum Inhalt springen

Hundepaife-Bolidigg

Vun Wikipedia
Dialegd: Schbaimarisch

Midd Hundepaife-Bolidigg (uff Englisch dog whistle politics) määndma ä kodierdi Schbroch inde Bolidigg, wumidd ä Bodschafd in Aussache mehr odda wenischa guud vaschdegeld werd, wu sisch on die aische Ohenga wended unn nur vun denne rischdisch vaschdone werd.[1] Die Bodschafde unn Oschbielunge sollen vum nedd oig'waihde Publikum iwwaseje unn iwwaherd, awwa vunde aischende Ohenga vaschdonne werre.

S'erschdemol hodde B'griff 1988 de Reporda Richard Morin, vunde Washington Post b'nudzd.[2] Die Idee faden B'griff isch, dasses ähnlisch wie baina Hundepaif, wu die Ten weschede hohe Frequenze nur vun Hunde kerd werre kennen, in bolidische Aussache zusedzlische Indabradadzione zu vaschdeggle, wu nur denne glaa sinn, „wus rischdische Kehr hawen“.[3]

Midde Hundepaife-Bolidigg kennen Määnunge, wu kä braidi Unnaschdizung inde Bävelgarung hawwen odda soga vunna Mehrhaid missbilischd odda als radikal gseje werren (Vaschwerungstheorije, Rassismus etc.), drodzdem effendlisch ausg'driggd werre. Middm vaschdeggle vun denne Bodschafde unn Oschbielunge sollen podenzijelle Wehla odda Käufa nedd abgschregd awwa glaischzaidisch die aischene Ohenga ogschbroche werre.[4] Weschede Mehrdaidischkaid isches schbeda a efach die Uschuld zu mime unn zu b'haubde vun nix g'wissd zu hawwe.[5] Wail die Bodschafde vaschdeggld sinn, kennen nochde glaabhafde Abschdraidbakaid die Aktere un die ogschbrochene Ohenga druff b'rufe, vun nix g'wissd odda was onnares g'määnd zu hawwe.[6]

Die Amanda Lohrey hodd in ihrm Buch Voting for Jesus: Christianity and Politics in Australia g'mänd, dass middm dog-whistle die gregschd meschligschd Ozahl vun Wehla zu g'winne unn die glänschd meschligschd Ozahl vun Wehla zu vaschregge. Als Baischbiel nenndse Familijewerde, wu Grischde gern heren, awwa vamaidn ä offnsischdlischi, grischdlischi Moral, wu onnare Wehla abschregge kenndn.[7]

Im Janua 2017 hodde AFD Bolidiga Björn Höcke iwwas Berlina Dengmol fa die ermordede Jude Europas gsachd: „… wir Deutschen, also unser Volk, sind das einzige Volk der Welt, das sich ein Denkmal der Schande in das Herz seiner Hauptstadt gepflanzt hat.“ De Alexander Josefowicz hodd des im Hamburger Abendblatt als Hundepaife-Bolidigg b'zaischnd.[8] Zu dem hodds die Mänung gewwe, dassde Björn Höcke als frijara Gimnasijallehra g'nischend Bildung hodd, domida sisch de Dobbeldaidischkaid vun soina Aussach b'wussd g'wesd isch.[9]

De indonesische Bolidiga Darmawan Prasodjo hodd feschdgschdeld, dass die Hundepaife-Bolidigg zur schdage Fiehrung inde indonesische Bolidigg kerd.[10]

S'werd dischbedierd, obde B'griff „Hundepaife-Bolidigg“ gschaid isch. De Sozioloch Barry Hindess määnd, dass die Vasuch vum Josh Fear unnem Robert E. Goodin, „Dogwhistles“ zu theoretisiere de Weberiansche Teschd vunde Werdneudralided nedd bschdonde hedden. S'Broblem isch zu bschdimme, wie sisch im allg'moine kodierdi Bodschafde vun „Dogwhistles“ unnaschaidn.[11]

De Philosoph Carlos Santana siehd die Gridigg vum Barry Hindess a bai soine Vasuch „Dogwhistles“ zu definiere. S'Broblem isch, dass de Forscha, wu des definiere will, soi aischene moralische Werd oifliese lesd uns deschwesche nedd allg'moingildisch soi konn. Zudem isch nedd jedi Dobbeldaidischkaid ä „Dogwhistles“ unn nedd jedi Dobbeldaidischkaid rischd än Schade o.[12]

Des fiehrd donn zum Broblem, wude Psischoloch Steven Pinker druff uffmergsom g'machd hodd, dasses zuna Iwwaempfindlischkaid vum „Kehr“ vunde Zuherer kumme konn, wonse määnen was kehrd zu hawwe, wu ganed gsachd worre isch unn dasses a efach als bolidisches Middl oigsedzd werre konn, indema efach lischd, dass do „Dogwhistles“ oigsedzd worre sinn.[13]

De Mark Liberman hodd donn noch gmäänd, dass inde Schbroch Bodschafde vamiddeld werren, wu iblischerwais nur vundem Deel vunde Zuhera uffgriffe werren, was awwa donn a kä „Dogwhistles“ isch, sondan U'ufmerksomkaid vunde Hera.[14]

  1. Kerstin Kohlenberg: Postdiplomatie. In: Die Zeit, Nr. 24/2018. 6. Juni 2018, abgerufen am 21. April 2025.
  2. Jennifer Saul: Dogwhistles, Political Manipulation and the Philosophy of Language. In: Daniel Fogal, Daniel W. Harris und Matt Moss: New Work on Speech Acts. Oxford University Press, 2018, ISBN 0-19-873883-8.
  3. Trumps Spiel mit der Hundepfeife. In: Neue Zürcher Zeitung. 5. Juli 2016, abgerufen am 18. April 2025.
  4. Berit Kruse, Martina Schories: So haben wir den Hass gemessen. In: Süddeutsche Zeitung. 10. Mai 2021, abgerufen am 25. April 2025.
  5. Was ist Hundepfeifen-Politik oder Dog Whistling? In: Strategisches Storytelling. 2. Juli 2024, abgerufen am 18. April 2025.
  6. Sibylle Salewski: Hundepfeifen in der Politik. In: Deutschlandfunk Nova. 11. April 2021, abgerufen am 2. Juni 2021.
  7. Amanda Lohrey, Voting for Jesus: Christianity and Politics in Australia, Melbourne, Vic. : Black Inc., 2006, ISBN: 9781863952309, Seite: 48–58
  8. Alexander Josefowicz: Das perfide Spiel der AfD. In: Hamburger Abendblatt. 30. August 2018, abgerufen am 25. April 2025.
  9. Matthias Kamann: Was Höcke mit der „Denkmal der Schande“-Rede bezweckt. In: Welt. 18. Januar 2017, abgerufen am 4. Mai 2025.
  10. Darmawan Prasodjo, Jokowi and the New Indonesia: A Political Biography, 28 December 2021, North Clarendon, Vermont, Tuttle Publishing, ISBN: 9781462922758
  11. Barry Hindess, [Whistling the Dog], August 31, 2023, Seiten 143–154, Australia National University Press, jstor: j.ctt13www0c.12, ISBN: 9781925021868
  12. Carlos Santana, What's wrong with dog-whistles, Journal of Social Philosophy, 2022, 53(3), Seiten: 387–403, doi: 10.1111/josp.12409, s2cid: 233649655
  13. Ronald Bailey: Steven Pinker Beats Cancel Culture Attack. Reason magazine. July 10, 2020. Abgerufen am 27.4.2025.
  14. Mark Liberman: The comma was really a dog whistle. University of Pennsylvania. September 26, 2006. Abgerufen am 27.04.2025.