Deutsche Sprache

Die daitsche Sprooch (kerz Daitsch) is e germanische Schbrooch. Sie geheert zum weschtliche Zwaig vun de germanische Schbrooche. Die hochdaitsch Standardschbrooch (Standarddaitsch) is e Weltsprooch.

Die werrd meeschdens in Noaddaitschlond g'red, wu sie defier ihr Pladddaitsch uffgäwwe häwwe. D' Laid saache, daßs beschd Hochdaitsch in Hannover g'red werrd, wu sie sogar denke, dass des ihr'n Dialegd is. Des schdimmt awwer net, wall denne ihr'n Dialegd aa Pladddaitsch gwest is un se den eefach uffgäwwe häwwe. Immer meh (junge) Laid härrn uff, ihrn Dialegd zu redde und schdaische uffs Hochdaitsche um. Dodebai kummt no meeschdens a Mischung aus Umgongsschbrooch un Hochdaitsch raus.

Gschicht

'S Hochdaitsche is a Mischung aus verschiedene Owwer- oder Hochdaitsche Dialekte aus'm Middelalda. "Hoch" haast, dass se im hohe Beraisch vun Daitschlond gredd werre, z. B. Schwäbisch, Bayrisch, Pälzisch, Hessisch oad Fränkisch. D' Gschischt vum Hochdaitsche werrd in vier Zaide aigedailt: Aldhochdaitsch (750–1050), Middelhochdaitsch (1050–1350), Friehnaihochdaitsch (1350–1650) un Naihochdaitsch (ab 1650).

D' Hochdaitsche Dialekt unnerschaide sisch vun de Niederdaitsche Dialekt (Plattdeutsch) dursch die Aldhochdaitsch Lautverschiewing.

Die Rischdischkaid vun däm Ardiggl do is im / vor Mai 2010 dorsch Vaglääsch mid onnäre Wiggipedias un - wu needisch - midde dord óógäwwene Quelle nóógwiese worn.