Eschberando
Eschberando | ||
---|---|---|
Brojegdaudor | Ludwik Lejzer Zamenhof | |
Joa vun de Vaeffendlischung | 1887 | |
Schbrescha | Ä paa dausend Muddaschbroochla;[1] vaschiedene Schedzunge fa Eschberando als Zwedschbrooch, z. B. 500.000[2] un 2 Millione.[3] | |
Schbroochlischi Oideelung |
| |
B'sondahaide | Subschdondive, Adjegdive, Werbe un abg'laidede Adwerbije sin on karagdarisdische Endunge eakennba. | |
Schbroochkode | ||
ISO 639-1: |
eo | |
ISO 639-2: |
epo | |
ISO 639-3: |
epo |
Symbole | |
---|---|
Eschberandoflagg | Jubileumssimbol |
![]() |
![]() |
Tegschdbroob | |
La akcento estas sur la antaŭlasta silabo. La kernon de la silabo formas vokalo. Vokaloj ludas grandan rolon en la ritmo de la parolo. Substantivoj finiĝas per -o, adjektivoj per -a. La signo de la pluralo estas -j. La pluralo de „lasta vorto“ estas „lastaj vortoj“. |
Eschberando odda Esperanto is ä Sprooch, abba onnerschd wies pälzische ned ä normali Sprooch, sunnern ä konschtruirti Sprooch unn Plonsprooch. Des heeßt sie hot sich ned zufällisch endwiggeld, sunnern wurd vunnem Keal erfunne. Diesah heeßt Ludwik Lejzer Zamenhof. Ea veaäffentlischtä im Joah 1887 ä Broschier midde Grundlooge vun derer Sprooch. Trotz ollem is Eschberando ä läbändischi Sprooch, welle sisch weidahendwiggeln dudd. Dea Zweck vumm Eschberando is ä Sprooch zu hawwe, die leecht zu erlerne iss unn das kee onneri Sprooch bevorzucht oddah benochteilischt werd. Heit due zwische 500.000 unn zwe Millione Lait uff der gonze Weld Eschberando babble, davunn en paar dausend als Muddahsprooch.
Sproochbaischbiil[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]
- Saluton! - Hallo!
- Kiel vi fartas? - Wie geht's da?
- Mi fartas bone. - Mia geht's gud.
- Mi fartas malbone. - Mia geht's schlescht.
- Kio estas tio? - Was issn des?
Im Eschberando gibt's kee Konjugation:
- Mi estas - Isch bin
- vi estas - du bischd/ia seid
- li estas - er iss
- ŝi estas - sie iss
- oni estas - man iss
- ĝi estas - es iss
- ni estas - wia sinn
- ili estas - sie sinn
Änzlnochwees[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]
- ↑ Harald Haarmann: Kleines Lexikon der Sprachen. Von Albanisch bis Zulu. Beck Verlag, München 2001 (S. 115–116): Zidaad:Esperanto wird „auch von etlichen tausend Menschen in der Welt (z. B. in Ungarn, Österreich, Bulgarien, Japan, USA) als Muttersprache erlernt“. „Inzwischen gibt es Muttersprachler der zweiten und sogar dritten Generation.“ Onlain bai fischer-zim.ch.
- ↑ Detlev Blanke: Internationale Plansprachen. Berlin 1985, S. 289
- ↑ ethnologue.com
Websaide[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]
