Kafreidag

Matthias Grünewald: Iseheimer Aldaa

Da Kafreidag is da Freidag vor de Oschdere. Er kummt noch em Griindunnerschdag un vorm Kasamsdag. Di Chrischde dengge am Kafreidag an di Kreizischung un de Dod vum Jesus Chrischdus.

Noch em chrischdlische Glauwe hot Jesus mim Dod am Kreiz freiwillisch di Sind un Schuld vun alle Mensche uf sisch genumme. Erschder dursch de Dod un di Ufferschdehung werre de Mensche di Sinde vergewwe, werre se ausem Dod gerett un erhalde ewisches Lewe.

Des Wort Kafreidag kummt vum aldhochdeitsche kara, ‚Sorg‘, ‚Kummer‘. Di ganz Woch vorm Oschdersunndag heeßt Kawoch. Zamme midde Oschdare ghert der Kafreidag zum hegschde Feschd im chrischdlische Kärschejohr. In Deischland un de meischde Kandone in da Schweiz ischs en Feierdag, in Frankreisch bloß in da Region Elsaß, in Deile vun da Region Lothringe un in de Departements in Iwwersee Martinique un Guadeloupe. Luxeburg un Eschdreisch hawwe kään Feierdag, awwer in Eschdreisch hawwe Evangelische, Aldkadoligge un Methodischde frei.

Redensaade

„Alle Kafreidag“ heeßt soviel wie „ajg selde“. So sescht ma:

• Der kummt alle Kafreidag emol.

• Der geht alle Kafreidag emol in die Kerch.

• M'r mänt, de kreïsch numme alle Karfreida än Ei. (wann jemand därr isch; Lothringe)

S gibt aa e pa Schbrischwerder zum Kafreidag:

• Wanns am Kafreidag räänt, dann batt s Regewetter nix. (batt = nitzt)

• Blumme, an Kafreidag gesät, krien scheene Farwe.

• An Kafreidag muß mer die Erd ruhe losse. (S derf net uff em Feld gschafft werre)

• Beem, wu net drage wolle, muß mer der Karfreidag wippe.

• Uf Kafreidag soll mer s erscht mol im Johr fische geh, nå beiße di Fisch s ganz Johr.