Argumentum ad odium

Vun Wikipedia
Dialegd: Schbaimarisch

S Argumentum ad odium (ladainisch fan „Appell on die G'hässischkaid, Boshaid odda de Hass“) ischn redorische Gniff, än logische Fehlschluss, unnä Schoinagumend, wu jomond vasuchd, die Laid fa sisch unn soi Sischd zu g'winne, indema vorhondene Gfiehl vun G'hässischkaid, Boshaid,Hass, Biddakaid, Vabidderung odda a Schadefreud (om Uugligg vun onnare) uffde Geschna auszunudze. Des ischn Vasuch, die Laid emodzionel zu b'oiflusse, indema ä Hassfigur midm Geschna soi Agumend in Vabindung bringd.[1] Ma vasuchd, Hass uffde Geschna zu schiere unn schun vorhondene Hassgfiehl zu nudze.

S'Argumentum ad odium werd gern middm Argumentum ad hominem vawegseld. Awwa baim ledschdare werd de Geschna offe og'griffe während beim erschde werd ausschliesslich uff Hass und Schbodd alla uff schleschde Gfiehl gsedzd unn o'g'numme, dassn Hass uffde Geschna schun vorhonde isch. Ma graifd de Geschna ganemme direggd o.

S'Argumentum ad odium konn a vawegseld werre middm Argumentum ad iram. Baim ledschdare isch jemond zornisch odda vaärschad.

Form[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]

De Truchschluss hodd de Form

De Oschbruch P werd erhowe.
De Oschbruch P werd midd Q vabunne, wu die Laid Hass, G'hässischkaid etc. embfinden.
Druchschluss: Alla, deschwesche isch P rischdisch / falsch.

odda wonnde Schbrescha de Zuhera hassd.

P' werd in variggde Umschdend gsachd.
Alles was in variggde Umschdend gsachd werd, schdimmd.
Druchschluss: Alla, deswesche isch P wohr.

odda, wommade Schrescha hassd

Än Variggde / Variggdi saachd P isch wohr.
Alles vun dem / der Variggde isch falsch.
Druchschluss: Alla, deswesche isch P falsch.

Baischbiel[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]

Tipische Baischbiel fa die Aad vun Agumend sinn

  • "Wonnse fa die Schdaijaseng'gunge sinn, donn heesd des, dassede Bonze des Geld inde Rache schmaisen unn die sisch noch mehr daijares Luxuszaisch kaafe kennen, während de kleene Birscha drum kempfe muss, soi Rechnunge b'zahle zu kenne.“
  • „Herd endlisch uff middem Recycle! Habdas nedd sadd, dass aisch Promis, imma widda bredischen die Weld zu redde.“
  • „Die Auslända/Judde/Schwule/Menna/Frauwe/etc. sinn (on allem) schuld/nemme uns die Erwed/Frauwe/Wohnunge/etc. weg. Unn die krischen alles (was uns donn fehld). Des derfema uns nemme lenga gfalle losse.“
  • „Bong'ge sinn schuld onde Finonzkries, die missema endaischne unn vaschdaadlische.“
  • „Hausbsidza sinn schuld onde hohe Miede, do muss jedz moln Miededeggel her.“
  • „Sinnse nedd a mied vun dem ewische hie unn her inde Bolidigg indem Lond? Die Badai X wissen wuvuse redden, wonns um Oiwandarung / Glima / Werdschafd / etc. gehd. Määnesenedd a?“
  • „Herense nedd uff die/den, des ischä/ischn guggschd do was bassd.“
  • „Die/Den wehl isch, weilse/waila Laid wie sie nerve dud.“

Bischa[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]

  • Sternberg, R. J., III, H. L. R., & Halpern, D. F. (2007). Critical Thinking in Psychology. Cambridge University Press.
  • A. Schopenhauer, Eristische Dialektik oder Die Kunst Recht zu behalten. 1830/31. (Edition Arthur Hübscher (1966); Haffmans Verlag, Zürich 1983, ISBN 3-251-00016-0) gugschd bai Reclam
  • Charles Leonard Hamblin: Fallacies. Methuen London 1970, ISBN 0-416-14570-1 und ISBN 0-416-70070-5 (Taschenbuch), Neuauflage von 2004 bei Vale Press, ISBN 0-916475-24-7 (Taschenbuch).
  • Maurice A. Finocchiaro: Galileo and the Art of Reasoning. (Boston Studies in the Philosophy of Science, vol. 61.) Dordrecht 1980.
  • Hans. V. Hansen, Robert Pinto, Fallacies: classical and contemporary readings
  • Irving M. Copi, Carl Cohen, Introduction to Logic, 2010, 14. Auflage, Routledge, isbn 978-0205820375, oclc 862726425

Gugschd a uff[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]

Vawais[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]

  1. G. N. Curtis: Emotional Appeal. Abgerufen am 25. Juni 2021.